Groei door Creatieve Veerkracht 

Het lijkt een eenvoudige vraag, maar zodra je hem hardop uitspreekt, voel je meteen hoe complex hij is. Toch begint het vaak bij iets heel alledaags. Je staat op, je kleedt je aan, je eet je ontbijt of slaat het over omdat je haast hebt, je werkt je uren weg, je komt thuis, kookt, doet het huishouden, zakt uitgeput op de bank en kruipt daarna weer onder de dekens om de volgende ochtend precies hetzelfde te doen. De cyclus herhaalt zich als een vastgelopen plaat. Voor veel mensen is dit niet zomaar een fase; het ís hun leven. Niet iedereen heeft de luxe om ‘op de pauzeknop te drukken’. Rusten op je lauweren is weggelegd voor een kleine groep. En een leven als miljonair, vrij van tijdsdruk, stress en verplichtingen, is nog zeldzamer. De meeste mensen draaien mee in een systeem waarin je hard werkt om nét genoeg te verdienen om rond te komen. Soms zelfs minder dan genoeg. De middenklasse schuift langzaam richting de categorie ‘werkende armen': mensen die fulltime werken, maar nauwelijks iets opbouwen. Hoe kun je dan nog nadenken over zingeving als de dag grotendeels bestaat uit verplichtingen? Toch ontkom je niet aan de vraag: Waar leef ik voor? Wat maakt mijn leven bijzonder, waardevol of noemenswaardig? Wat is mijn bijdrage? Laat ik iets achter?

We leven in een tijd waarin netwerken belangrijker lijkt dan ooit. Iedereen is ergens wel lid van, een beroepsgroep, een ondernemersnetwerk, een appgroep, een online community. Ik ook. Sterker nog, ik zit in heel wat groepen. Soms voelt het alsof mijn telefoon overuren draait van de berichten, uitnodigingen en aankondigingen die dagelijks binnenstromen. Alles draait om verbinden, samenwerken en kennisdelen. Maar eerlijk? Vaak blijft het bij woorden, bij digitale schouderklopjes of een vluchtige like. En dat zet me aan het denken: wat is het echte nut van al die netwerkgroepen?

De Spirituele APK: Hoe je jouw winti’s onderhoudt en in balans houdt

Ontdek hoe zelfzorg, herstel en veerkracht helpen om stralend en gemotiveerd door de overgang en lichamelijke uitdagingen te blijven.

Ik heb in mijn leven, al vanaf mijn jeugd, vanuit mijn gezin, relaties, werkgevers en andere situaties, behoorlijk wat naar mijn hoofd geslingerd gekregen. Soms met woorden, soms met blikken, soms met stiltes die harder binnenkwamen dan welk geluid ook. En je weet, de dingen die het universum op je pad gooit, kunnen een flinke dosis onzekerheid met zich meebrengen. Misschien stond ik er te veel voor open, misschien was het van mijn gezicht af te lezen.

Soms dwaal ik af in gedachten. Wat ligt er nog voor me, welke mogelijkheden zijn er nog te ontdekken? Zoveel is al bedacht, gemaakt, gevormd en toch blijft er iets dat trekt: de drang om te verfijnen, om iets bestaands opnieuw betekenis te geven. Mijn pad tot nu toe is een mozaïek van ervaringen, Koken, Radio maken, Ontwerpen, Schrijven. Elk stukje vertelt iets over wie ik ben. Misschien ligt mijn kracht juist in die veelzijdigheid: het vermogen om te verbinden, te creëren, te inspireren. En ergens, tussen al die wegen, wacht die ene nieuwe uitdaging die niet alleen toevoegt, maar ook weer laat vonken. Als de vonk in mijn hoofd overslaat, ontstaan ​​er soms geweldige ideeën, althans dat denk ik dan.